Много е трудно да се говори за едни отминали времена , защото описанието никога не може да бъде само положително или само отрицателно. За някои това е било времето на тяхното прекрасно детство и безгрижни години, други го свързват със спокойствие и сигурност, а трети са опитали горчивината на режима.
Едно обаче е сигурно, България днес е по-различна и това не можем да го отречем. Не можем да отречем, че има десетки изоставени ресторанти, хижи и фабрики, които някога са били в разцвета си. Не можем да отречем и че има десетки, ако не и стотици напълно обезлюдели села. Не можем да отречем, че родните ни градове днес приличат на призрачни места, където живи и растящи са само огромните дупки по улиците. Къде е причината за тази трансформация... не можем да бъдем категорични. Но тя е факт. И се питаме, защо у нас нещата винаги се случват някак на половина?
Да си припомним за една изгубена България!